Hoi allemaal! Wat leuk dat jullie onze blog gaan bijhouden! Hier een stukje over de afgelopen 3 dagen!

14 t/m 16mei:

We vertrokken om half1 vanuit het mooie delutt naar Schiphol & om 18:00 vlogen we naar Doha (Saudi-Arabië) Dit was ongeveer 6uur vliegen. Om 00:30 (NL tijd) kwamen we aan in Doha, een mega groot vliegveld. We hebben een plek gevonden waar we konden slapen tot 7:00. Om 9:00 konden we verder vliegen naar Kathmandu. Toen we aankwamen hebben we gelijk onwijs genoten van de wc's daar. De hygiene was erg slecht. Dus wat zou ons de komende maand wel niet brengen. Toen we buiten kwamen werd er gelijk gezwaaid naar ons en konden we met ze mee naar ons vrijwilligershuis, de rit er naar toe was doodeng, het verkeer heeft geen regels en iedereen rijd door elkaar, ik denk dat we 10mensen bijna hebben aangereden.... er rijden veel auto's, bussen& motoren (waar ze met z'n 3en op zitten). Ook de voetgangers lopen zo de straat op, er word ontzettend veel geclaxonneerd en het is erg onrustig.

Toen we aankwamen in het vrijwilligershuis werden we netjes ontvangen door de rest van de vrijwilligers uit verschillende landen. We kregen onze kamer te zien waar we met 2 andere meisjes slapen. 1 uit Noorwegen & 1 uit Australië. De kamer is erg klein en de bedden zijn gemaakt van piepschuim, superhard dus!! & het gebouw zelf is gemaakt van beton met flessen (the bottlehouse) Dit staat los van het huis. Het huis zelf is heel groot voor Nepalese begrippen. We wonen hier met alle vrijwilligers en 1 Nepalees gezin. Het gezin kookt voor ons & maakt het huis schoon. Ook hebben ze regels opgesteld: we mogen geen schoenen aan in het huis, we ontbijten om 8:00, lunchen om 12:30 & dineren om 19:30. ook moeten we voor 22:00 in bed liggen. In Nepal kennen ze geen nachtleven. De zondagavond hebben we rijst gegeten met boontjes en een sausje, het is normaal om met je handen te eten, gelukkig weten ze dat wij dat nooit doen en mochten we gewoon met mes en vork eten. Na het eten zijn we met z'n allen gaan kaarten & om 22:00 gingen we slapen.

Maandag 17 mei:

We gingen we om 8:00 ontbijten. Helaas kregen we vieze pap waar we veel moeite voor moesten doen om het op te krijgen. (Gelukkig zat er een schaaltje bij met stukjes appel! ) Hopelijk krijgen we dit niet elke ochtend... Na het ontbijt begon onze cultuurweek, we hebben veel geleerd over de cultuur & het geloof. Vervolgens beden we op de Nepalese manier, en kregen we een rode stip op ons hoofd haha! Ook kregen we onze Nepalese namen!! Lotte = Lila (betekend: speels) & Jorieke = Jamuna (betekend: heilige rivier). Na de cultuurochtend kregen we rijst als lunch, dit keer met een soort ketchup. Hierna hebben we elkaar binnen de groep geïnterviewd en zijn we in 2tallen op pad geweest.

Jorieke: Ik moest met een meisje Sofie uit Denemarken een school en een tempel vinden. Door te vragen aan de mensen op straat hadden we al snel de tempel gevonden die we zochten. Ook de school was erg dichtbij. We hebben aangeklopt en mochten direct meekomen naar binnen. De directeur nam ons mee naar zijn kantoor. onderweg naar zijn kantoor waren we erg interessant voor de kinderen, we werden veel aangekeken en er werd veel gesmoesd. Toen we op kantoor waren moesten we de schoenen uitdoen en konden we plaats nemen, we hebben hem alles gevraagd over zijn school, het bleek een hele goede school & erg vriendelijk! Hij gaf ons direct zijn nummer voor als we nog een keer wouden langskomen, volgensmij mochten we daar wel de hele dag blijven! Na ongeveer 3kwartier gingen we terug naar ons huis met erg veel informatie over de school.

Lotte: Ik werd ingedeeld bij het Noorweegse meisje Kristine. We moesten op zoek naar het lokale ziekenhuis. Eenmaal gevonden vroegen we naar meer informatie over het ziekenhuis. Er werd speciaal iemand gebeld die met ons mee liep. Na een gesprek waar ik niks van snapte vroegen we waar de volgende plek was. Ze zei dat het ongeveer 3tot4 km lopen was. Aangezien we met een halfuur al weer terug moesten zijn dacht ik; 'ja mooi niet, we gaan terug'. Maar mijn iets te enthousiaste teamgenoot liep doodleuk richting de 4km. Na nog eens 20min lopen was ik er klaar mee. We waren beland in de 'middle of nowhere'. Ik zei dat het maar beter was om terug te gaan, en gelukkig stemde ze in. Na 2uur kwamen we weer terug bij het huis en hadden maar 1 ding van de 3 gevonden. en dat was het ziekenhuis...

's Avonds kregen we voor de verandering weer rijst te eten met water. Na het eten gingen we direct slapen want engels praten is voor ons erg vermoeiend hahah!